براي ساخت ساختمان در هر منطقه ايي، ابتدا بايد موقعيت زمين را مشخص كنند. سپس زمين هاي بزرگ را نقشه برداري نمايند تا ابعاد و اندازه ي دقيق، ميزان پستي و بلندي آن مشخص شود. اين كار توسط نقشه بردار انجام مي گيرد.

نقشه برداري :
مهندس نقشه بردار با استفاده از دوربين و خط كش بلندي كه شاخص ناميده مي شود، ابعاد زمين و زواياي آن را اندازه گيري مي كند. به اين عمل برداشت مي گويند. نقشه بردارها مي توانند ابعاد و زواياي زمين، مانند: پستي ، بلندي‌، طول ،‌عرض و شيب زمين را اندازه گيري كنند. هم چنين در داخل دوربين ها، خطوط نازكي وجود دارد كه مي تواند يك محور افقي يا عمودي را مشخص كند. به اين خطوط تار گويند.

نقشه ي خانه :
نقشه خانه عبارت است: از طرحي بر روي يك صفحه صاف ، مانند: كاغذ براي نمايش دادن محل اتاق ها، راه روها، آشپزخانه و ... نقشه ي خانه از اتصال منطقي و مناسب فضاهاي مختلف خانه، به دست مي آيد.

ترسيم نقشه :
نقشه يك زبان ترسيمي و بهترين روش براي انتقال اطلاعات ساختماني است . ترسيم نقشه بايد داراي علايم اختصاري مناسبي باشد، تا استفاده كننده به درستي متوجه هدف نقشه كش يا مهندس شود. هر نقشه ي ساختماني بايد داراي علايم زير باشد.
الف - كادر نقشه : كادر نقشه عبارت است از خطوطي كه در حاشيه ي كاغذ رسم مي شود.
ب - نقشه :‌محل نقشه در وسط كادر است. نقشه بايد با خط خوانا و اندازه گيري كامل رسم شود.
ج - جدول مشخصات نقشه : اين جدول شامل : شماره نقشه، نوع نقشه، مهندس طراح، ميزان كوچك يا بزرگ نمايي نقشه (مقياس) و نام رسم كننده نقشه است.
د – راهنما و توضيحات: اين قسمت براي اطلاع رساني دقيق تر است. در نقشه فضاها با شماره مشخص و در قسمت راهنما ، نام آن ها د رمقابل شماره نوشته مي شود.
ر - علامت شمال : در هر نقشه ي ساختماني، علامت شمال، ‌براي پرهيز از اشتباه، روي نقشه مشخص مي شود. علامت شمال در قسمت راست و بالاي نقشه يا در بالاي توضيحات قرار مي گيرد.

وسايل نقشه كشي :
الف – تخته رسم : تخته رسم محل مناسبي براي چسباندن كاغذ، همچنين رسم نقشه برداري است.
ب – خط كش T ( تي) :‌براي اتكا دادن آن به لبه ي تخته رسم و ترسيم خطوط افقي استفاده مي شود.
ج – كاغذ نقشه كشي : براي نقشه هايي كه با مداد ترسيم مي شوند، از كاغذ شفافي به اسم «پوستي» و براي نقشه هايي كه با جوهر رسم مي شوند، از كاغذ شفاف روغني به نام «كالك» استفاده مي كنند.
د – راپيد يا قلم جوهري: براي ترسيم نقشه ها روي كاغذ كالك از قلم جوهري استفاده مي شود.

اجزاي اصلي ساختمان:
پي : ساختمان ها باتوجه به حجم و نوع كاربرد، داراي وزن ها ي متفاوتي هستند. به همين دليل، ساختمان روي زميني كه قابل اعتماد بوده و قابليت تحمل بار را داشته باشد، بنا گردد. براي اين منظور، خاك سطحي را بر مي دارند، تا به زمين مقاوم برسند؛ با رسيدن به زمين مقاوم كار پي سازي شروع مي شود.، سپس ديوارهاي ساختمان را برروي آن بنا مي كنند. ستون يكي از مهم ترين اجزاي ساختمان، ستون است. بار سقف و ديوارهاي طبقه هاي بالا به وسيله ي ستون ها به پي و از آن جا به زمين منتقل مي شود . براي ساخت ستون ها از تيرآهن، قوطي هاي چارگوش آهني يا بتن استفاده مي گردد.
ديوار : با چيدن مناسب آجر، سنگ، بلوك ساختماني يا مصالح مقاوم بر روي هم و اتصال آن ها با ملات، ديوار بوجود مي آيد.
ديوار انواع مختلف دارد، كه عبارت است از : ديوار حمال (باربر) و ديوار جداكننده (غيرباربر)
راه پله : از طريق راه پله ، طبقه ها به يك ديگر متصل مي شوند. ارتفاع و كف پله بايد گونه اي باشد كه به راحتي بتوان از آن رفت و آمد كرد.
سقف :‌به منزله پوشش و حدفاصل طبقه ها است ، كه با تيرچوبي،‌تيرآهن، تاق آجري، تيرچه بلوك و ... ساخته مي شود. يكي از كارهاي مهمي كه درساختن بنا اهميت دارد، انجام محاسبه، پيش از شروع به كار است.

بدن انسان هر روز به غذا احتياج دارد. غذا موجب سلامتي و شادابي مي شود. اما اگر در انتخاب ، تهيه و مصرف آن به نكات بهداشتي توجه نشود، ممكن است موجب بيماري و حتي مرگ شود. بعضي از بيماري هاي ناشي از خوردن غذا، پس از چند ساعت يا حتي چند روز آشكارمي شود. مثل : انواع مسموميت هاي غذايي، كه اغلب با اسهال و استفراغ همراه است. گاهي غذاي ناسالم روي اعضاي بدن به آهستگي اثر مي گذارد و ممكن است بعد از روزها، ماه ها يا سال ها به صورت بيماري هاي خطرناكي چون: حصبه و بعضي از انوع سرطان ها ظاهر شود.

مراكز تهيه و فروش غذا:
عرضه ي بهداشتي غذا در مكان هاي عمومي مانند: رستوران ها، هتل ها، مسافرخانه ها، چاي خانه ها و ... موضوع بسيار مهمي است. تهيه و عرضه ي مواد غذايي، قوانين و آئين نامه هاي بهداشتي خاص خود را دارد. بخشي از اين آيين نامه در زمينه هاي مختلف از جمله: بهداشت مواد اوليه، بهداشت كاركنان ، بهداشت محيط ، وسايل و تجهيزات و هم چنين بهداشت نگه داري مواد غذايي است.

نكاتي كه در تهيه ، پخت و نگه داري غذا بايد رعايت شود:
1 – قبل از شروع كار، دست ها با آب گرم و صابون شسته شود. ناخن ها كوتاه باشد. تا حد ممكن از لباس و سرپوش تميز و مناسب استفاده شود.
2 – محيط آشپزخانه تميز و منظم ، داراي نور، تهويه ي مناسب و هم چنين عاري از حشرات و جوندگان باشد.
3 – براي از بين بردن ميكروب ها، بهتر است مواد غذايي، بخصوص گوشت و مرغ، خوب پخته شود.
4 – زباله ها در كيسه هاي محكم و سطل هاي دردار جمع آوري و هر روز در زمان مناسب به خارج از منزل منتقل شود.

ايمني در آشپزخانه :
حوادث ناشي از وسايل و مواد موجود در آشپزخانه ها،‌كودكان و بزرگ سالان را تهديد مي كند. بخصوص خطر در كمين كودكان است كه بايد به هر نحو از ورود آن ها به آشپزخانه، بخصوص هنگام كار و آشپزي، جلوگيري كرد. خطرهاي موجود عبارت است از : انفجار و آتش سوزي ، برق گرفتگي ، سوختگي و بريدگي است.

2 – پوشاك :
تعريف الياف :
الياف رشته هايي بسيار نازك يا مويي شكل است كه به صورت طبيعي يا مصنوعي وجود دارد: الياف را به خاطر ظرافت و حالت خاصي كه دارد، نمي توان به مصرف رساند. مگر آنكه آن ها را ابتدا به صورت نخ درآورده ، سپس از آن ها پارچه توليد كنيد.

انواع پارچه :
جنس پارچه به نوع اليافي بستگي دارد كه در تهيه و توليد آن بكار رفته است. اليافي كه در پارچه بافي بكار مي رود، طبيعي يا مصنوعي هستند.
الف – الياف طبيعي: به اليافي كه در طبيعت وجود دارد، الياف طبيعي مي گويند اين الياف به سه دسته تقسيم مي شوند. گياهي ،‌حيواني و معدني
ب – الياف مصنوعي : اليافي كه در طبيعت وجود ندارد ولي انسان با استفاده از روش هاي مختلف شيميايي ، آن ها را توليد مي كند. مانند: نايلون و ريون

روش كار با ماشين دوخت:
الف – نخ كردن ماشين دوخت
ب – پركردن ماسوره
ماسوره را بر روي ميله ي مخصوص قرار داده، نخ را در مسير تعيين شده روي چرخ يا راهنما عبور دهيد و پركنيد. بهتر است، پس از تنظيم چرخ و قبل از شروع به كار در روي يك تكه پارچه بي مصرف از جنس پارچه ي مورد نظر، دوخت را امتحان و بقيه را بدقت نگاه كنيد.

قلاب بافي :
ميل قلاب بافي داراي شماره هاي مختلف است. اين ميل هر چه شماره آن بالاتر باشد، نازك تر و هرچه پائين تر باشد،‌ضخيم است. همواره سعي كنيد نخ و ميل قلاب براي بافت با يك ديگر تناسب داشته باشند.
اصول اوليه ي بافت با يك ميل (قلاب بافي)
با انگشت يك حلقه از نخ درست كنيد، حلقه را روي ميل بگيريد و سرنخ شروع را بكشيد. ميل را مي توانيد مثل مداد بين انگشت و شست و سبابه ي دست راست نگه داريد. ( براي هر دانه زنجيره، نخ را دور نوك ميل بيندازيد و حلقه را بكشيد، كار بافتني، با ميل هميشه با اين دانه شروع مي شود و علامت آن در نقشه 0 است) كه به نام كوك زنجيره است. پس از اين كه زنجيره را زديد، با توجه به مدلي كه انتخاب كرده ايد، زنجيره را بزنيد، توجه كنيد كه در انتهاي كار در بافت زنجيره، هميشه يك حلقه روي قلاب داريد.
براي برگرد و بافت پايه ، دو زنجيره بزنيد و برگرديد. سپس دو زنجيره ي اولي نوك ميل را فرو كنيد و نخ را دور ميل بيندازيد. بعد آن را از ميان دو دانه روي ميل بيرون بكشيد. اين عمل را با علامت (×) در بافت به نام تك بافت نشان مي دهند.
با آموزشي كه ديديد مي توانيد روي زنجيره هايي را كه زده ايد،‌ببافيد و اين عمل را تكرار و تمرين كنيد.
بافت ديگر اين گونه است كه يك نخ دور ميل بيندازيد و يك حلقه از ميان دانه هاي بعدي بكشيد. نخ را دوباره دور ميل ميل بيندازيد و در يك حركت آن را از داخل سه حلقه روي ميل كشيده تا خود يك دانه روي ميل بوجود بياورد. اين بافت به نام نيم دوبل و با علامت ( T ) نشان داده مي شود.

 
كشاورزي :
گياهان فايده هاي بي شماري براي انسان دارند. گياهان زينتي به دليل داشتن رنگ و شكل متنوع در طراحي و تزيين پارك ها، محوطه ي منزل و اداره، خيابان هاي شهر و ... مورد استفاده قرار مي گيرند.
توليد گل و گياهان زينتي و فرآورده هاي جانبي آن در كشاورزي، بخش سود آوري است. به طوري كه برخي از كشورها، درآمدهاي بسيار زيادي از طريق صدور گل و گياهان زينتي يا فرآورده هاي آن به ساير كشورها كسب مي كنند.

شرايط محيطي براي زيست گياهان :
گياهان مختلف ، نياز به شرايط محيطي متفاوتي دارند. تغيير شرايط محيطي بعضي از گياهان موجب سازگاري و رشد آن ها مي شود. اگر گياه به محيط و شرايط جديد عادت كند، دوباره فعال مي شود. اما گاهي چنين نيست و گياه به حالت اول باز نمي گردد. در مورد گياهاني كه نسبت به تغييرها حساس تر هستند، بايستي از ابتدا شرايط محيطي مناسب آن ها را شناسايي كرد و فراهم نمود.
رطوبت هوا، آب ، نور،‌دما و خاك از جمله عوامل محيطي هستند كه در رشد گياهان تأثير دارند.
دما : دما يكي از عوامل مهم رشد گياه است. برخي از گياهان مثل: گل كاغذي و اطلسي براي رشد حداقل به دماي شانزده و حداكثر سي درجه سانتي گراد نياز دارند.
نور : بعضي از گياهان به مدت زمان تابش نور روزانه حساس هستند. براي مثال : شب بو، اطلسي و ختمي در زمان گل دادن به بيش از چهارده ساعت نور نياز دارند. به آن ها گل هاي روز بلند گفته مي شود . برخي ديگر مانند داوودي، و كاكتوس براي گل دادن به هشت تا يازده ساعت نور در روز نياز دارند كه به آن ها گل هاي روزكوتاه گفته مي شود. بعضي از گل ها نيز براي گل دادن به مدت زمان مشخص نور در روز نياز ندارند. به آن ها گل هاي بي تفاوت نسبت به نور گفته مي شود.

تغذيه ي گياهان:
تمامي گياهان نياز به مواد غذايي دارند. گياهاني كه در گلدان نگه داري مي شوند به مواد غذايي بيشتري احتياج دارند زيرا از زير گلدان، بخش هاي زيادي از مواد غذايي آن ها به هدر مي رود. يكي از راه هاي تأمين مواد غذايي مورد نياز گياهان گلداني، تعويض ساليانه خاك گلدان ها با خاك مناسب است . برداي داشتن خاك مناسب مدت فعاليت گياه (عموماً در بهار و تابستان) با اضافه نمودن كود به خاك گلدان، بخش ديگري از نياز غذايي آن ها را تأمين كرد.

انواع كود :
الف – كودهاي آلي : اين نوع كودها داراي منشأ حيواني يا گياهي هسنند و به صورت جامد و مايع مورد استفاده قرار مي گيرند.مانند: كودهاي گاوي ، مرغي و كود خاك برگ كودهاي گاوي، مرغي و ...
ب – كودهاي شيميايي: اين نوع كودها حاوي مواد معدني مانند: ازت، فسفر ، پتاسيم و آهن هستند. گاهي مواد معدني را به صورت مايع نيز مورد استفاده قرار مي دهند.

آبياري :
آبياري گل هاي گلداني بايد با دقت انجام شود. زيرا خا ك گلدان و مقدار آب ذخيره شده در آن محدود است. اگر گلدان سبك باشد ، پس از آبياري ،‌آب به سرعت از زير گلدان خارج مي شود. در نتيجه بايد دفعات بيشتري آبياري شود. در مقابل اگر خاك سنگين و رسي باشد، با افزايش تعداد آبياري ، فضاهاي خالي بين ذرات خاك ، از آب پر مي شود و هوا به ريشه ي گياه نمي رسد و سبب پوسيده شدن ريشه و خشك شدن گياه مي گردد. سعي كنيد خاك گلدان را همواره مرطوب نگه داريد و در فصل بهار و تابستان كه گياه فعال است ،‌آب كافي در اختيار گياه قرار دهيد.

روش هاي تكثير گياهان :
براي تكثير گياهان روش هاي مختلفي وجود دارد . از جمله :
روش كشت دانه . اين روش تكثير روش جنسي نيز ناميده مي شود.
روش هاي ديگر تكثير، عبارتند از: ‌قلمه زدن،‌خوابانيدن،‌پيوند زدن ،‌تقسيم ريشه و گرفتن پاجوش . به اين روش ها، تكثير به روش غيرجنسي نير مي گويند .
قلمه زدن : قلمه زدن عبارت است از قراردادن قسمتي از ساقه يا برگ گياه در شرايط مناسب و مراقبت از آن تا ظهور ريشه و جوانه برگ و تبديل آن به گياه كامل
خوابانيدن : شاخه برخي از گياهان (درختان يا گل ها) را بدون جدا كردن از تنه ي گياه مادر، در فاصله ي حدود بيست و پنج تا سي سانتي متري از تنه اصلي گياه اصلي به حالت اغنا در مي آورند و داخل خاك مرطوب قرار مي دهند. به گونه اي كه جوانه ي انتهايي شاخه از خاك بيرون بماند. آن گاه ضمن حفظ رطوبت خاك، از آن مراقبت مي كنند تا داراي ريشه شود. سپس آن را از ساقه ي اصلي گياه جدا مي كنند و به عنوان يك گياه جديد در جاي ديگري مي كارند.

دامپروري :
دام به چه حيواناتي گفته مي شود؟
به حيواناتي نظير: گاو، گاوميش، شتر، گوسفند، بز، اسب و ... دام گفته مي شود. دام هاي ديگر مانند : شتر ،‌اسب ، گاوميش و ... در بعضي از مناطق كشور نگه داري مي شوند. در پرورش دام مانند طيور بهتراست عوامل زير دقت و رعايت شود تا موجب سلامتي دام و افزايش توليد گردد.
1 – بهداشت و درمان ، 2 – تغذيه ، 3 – توليد مثل و اصلاح نژاد
بهداشت و درمان دام : امروزه در دنيا مسئله ي پيش گيري از بيماري ها اهميت بيشتري نسبت به درمان آن دارد، زيرا در صورت بروز بيماري در يك دام علاوه بر اين كه خطر بيماري ،‌گله را تهديد مي كند و حتي ممكن است منطقه را نيز آلوده كند و موجب مرگ و مير دام و كاهش محصول شود.
برخي از اين بيماري هاي مانند: سل و سياه زخم، با مصرف گوشت آلوده يا تماس با دام بيمار به انسان سرايت مي كند. توصيه ها و مراقبت هاي متخصصان دامپزشكي و رعايت موارد بهداشت براي جلوگيري و كنترل بيماري ها و حفظ سلامت دام، ضروري است و مي تواند مانع از انتشارو گسترش بيماري شود. رعايت موارد بهداشتي و پرورش دام به دو دسته ي كلي تقسيم مي شود :
الف – بهداشت دام داري (جايگاه نگه داري دام)
ب – بهداشت انفرادي دام :
در بهداشت دام ، ابتدا بايد تميز بودن دام مورد توجه قرار گيرد. به همين منظور شست و شو، ضدعفوني و تيمار كردن (تميز كردن پوست دام از آلودگي) بايد به موقع انجام شود. اين اعمال در سلامتي، شادابي و بالابردن توليد دام ها مؤثرهستند. پشم چيني و كرك چيني بعضي از حيوان ها مانند: گوسفند، بز و شتر در فصل هاي مناسبي انجام و اين عمل در بهداشت دام مؤثر است . يكي ديگر از موارد مهم در بهداشت انفرادي دام واكسينه كردن آن ها عليه بيماري ها است.
2 – تغذيه دام‌: تغذيه دام نيز از موارد مهم پرورش دام است. مواد غذايي مورد استفاده در تغذيه دام به دو دسته تقسيم مي شود:
الف – مواد علوفه اي
ب – مواد غذايي متراكم (كنستانتره)
الف – مواد علوفه اي : قسمت مهمي از غذاي روزانه ي دام ها به وسيله علوفه تأمين مي شود. در بسياري از كشورها، از جمله ايران، دام ها را در فصل هاي مناسب ، براي چرا به مراتع مي برند تا با استفاده از علوفه مرتع ، غذاي ارزان و مناسب در اختيار دام قرار گيرد.
ب – مواد غذايي متراكم :‌به موادي گفته مي شود كه داراي انرژي زياد و سلولز كم (فيبركم) باشد. مانند: جو،‌گندم ،‌سبوس گندم، ذرت، سويا و ... معمولاً در واحدهاي دامپروري اين مواد را پس از آسياب كردن با نسبت هايي كه كارشناس تغذيه دامپروري تجويز مي كند، مخلوط مي نمايند و در اختيار حيوان قرار مي دهند.

توليد مثل و اصلاح نژاد دام :
كليه ي موجودات زنده با توليد مثل،نسل خود را حفظ و موجب استمرار حيات در نسل هاي بعد مي گردند. توليد مثل در دام ها علاوه بر استمرار بخشيدن حيات به نسل هاي بعد، يكي از روش هاي توليد محصول نيز محسوب مي شود.

صنايع غذايي : اصول نگه داري غذا :
هر عملي كه نگه داري غذا را طولاني كند، كنسرواسيون نگه داري غذا مي نامند. از روش هاي ساده كنسرواسيون، حرارت دادن است. مانند: پاستوريزه كردن شير

تركيبات شير:
تركيب اصلي شير را آب، پروتئين ها (در درجه اول كازئين) ،‌قند شير يا لاكتور و مواد معدني تشكيل مي دهند. هم چنين شير حاوي موادي مانند رنگ دانه ها و ويتامين هاست. اصول نگه داري غذا در كليه ي روش ها برسه اصل اساسي قرار دارد.
الف - از بين بردن ميكروب ها يا جلوگيري از فعاليت آن ها
ب - از بين بردن عوامل مؤثر در فساد مانند اكسيژن
ج - بسته بندي مناسب براي جلوگيري از آلودگي مجدد غذا به ميكروب ها و جلوگيري از ورود اكسيژن

اهميت شير در تغذيه انسان
شير يكي از كامل ترين و پرارزش ترين مواد غذايي براي انسان است. تركيب شير، انرژي و مواد مورد نياز رشد را مهيا مي سازد. اين ماده حاوي پادتن هايي است كه باعث حفظ نوزاد در مقابل عفونت ها مي شود.
پاستوريزه كردن شير: پاستوريزاسيون عبارت است از حرارت دادن يك ماده غذايي در درجه حرارت معين (زير 100 درجه سانتي گراد) و مدت مشخص، سپس مسدود كردن سريع آن ، هم چنين عمل پاستوريزاسيون به دو دليل انجام مي شود.
الف - ميكروب هاي بيماري زاي ماده ي غذايي (مانند ميكروب سل) از بين برود.
ب - با كاهش ميكروب و آنزيم، طول عمر مواد غذايي افزايش مي يابد. (تصوير كارخانه شير،‌ص 181) مراحل توليد شير پاستوريزه : شير پس از توليد، جمع آوري و حمل، مراحل زير را در كارخانه ي شير پاستوريزه مي پيمايد :
الف – دريافت شيرخام
ب – صاف كردن ج – سرد كردن
د – نگه داري شيرخام در تانك هاي ذخيره ه – كارگاه پاستوريزاسيون شير

روش هاي ديگر نگه داري شير :
استريليزه كردن ، غليظاستريل كردن : هدف از استريل كردن اين است كه محتواي آن ها در شرايط انبار داري و پخش و فروش، تغييرحالت ندهد و فاسد نشود تا بتوان آن ها را به مدت طولاني نگه داري كرد. در عمل استريل كردن، كليه ي آنزيم ها و موجودهاي زنده مواد غذايي، و هواي بين آن ها و نيز قوطي كنسرو كه ممكن است با فعاليت خود سبب تغييراتي در غذا شوند، از بين مي روند.
كردن ، شيرخشك ، ماست، كره، خامه ، پنيراكثر باكتري ها در درجه حرارت هشتاد و پنج الي نود و سه درجه سانتي گراد از بين مي روند، ولي برخي از آن ها در حرارت صد درجه هم مقاومت مي كنند. بنابراين براي از بين رفتن تمامي ميكروب ها، حرارتي به ميزان يكصد و بيست و يك درجه سانتي گراد به مدت پانزده دقيقه ضروري است.

اصول تهيه پنير:
در پنيرسازي ، كيفيت شيربسيار مهم است. به همين جهت ، براي به دست آوردن پنير خوب، شير بايستي داراي چند ويژگي باشد.
تازه ،‌تميز، سالم و با مزه اي مطبوع شده هم چنين از شير حيوان هاي بيمار استفاده نشود. مراحل تهيه پنير:
الف - پاستوريزه كردن پنير ب - سرد كردن شير تا حدود سي درجه سانتي گراد
ج - اضافه كردن مايه ي پنيربه شير 4. برش وآب گيري دلمه اي پنير 5. نگه داري در آب نمك

نكات ايمني در استفاده از شير:
- از نگه داري شير خام پرهيز كرده ، بلافاصله آن را پاستوريزه كنيد.
- مدت زمان نگه داري شير پاستوريزه در يخچال، زمستان ،حداكثر سه روز و در تابستان دو روز است.
- شير را هنگام مصرف بجوشانيد و در صورت تغيير يافتن شكل و رنگ آن ( بريده يا دلمه شدن ) از مصرف آن خودداري كنيد.
- در صورت داشتن دما سنج مايعات، از يكي از روشهاي ذكر شده براي پاستوريزه كردن شير استفاده نمائيد. در غير اين صورت، شير را ضمن به هم زدن تا زمانيكه جوش بيايد حرارت دهيد و مدت ده دقيقه در اين حالت نگه داريد.
- بعد از حرارت، شير را بلافاصله خنك كنيد و در يخچال قرار دهيد.